Zakończyliście jesienne zmagania na pozycji lidera. To wynik, którego trener spodziewał się przed sezonem, czy jednak zaskoczenie?

Nie zakładaliśmy sobie przed sezonem żadnych planów wynikowych czy miejsca w tabeli, które nas by zadowoliło. Patrzymy na to przez pryzmat najbliższego meczu, w którym zawsze chcemy wygrywać. Oczywiście cieszymy się, że jesteśmy na 1. pozycji w tabeli, ale ważniejsze jest to, jak ci zawodnicy rozwijają się indywidualnie, jaką jakość mogą zaprezentować później na boisku.

Tylko w trzech meczach traciliście punkty, dwukrotnie zabrała je wam Arka Gdynia. Czy zespół znad morza ma na as jakąś specjalną receptę?

Tak, zdecydowanie zespół z Gdyni ma na nas patent. Pierwszy mecz tego sezonu, kiedy graliśmy przeciwko Arce, był naszym najsłabszym w tym roku i gospodarze wygrali zasłużenie. Rewanż był dla nas znacznie lepszy. Prowadziliśmy już 3:0, dominowaliśmy, wydawało się, że mamy wszystko pod kontrolą, ale jednak goście potrafili się podnieść i trafić na 3:3 w doliczonym czasie gry. Dla nas te oba mecze to duża dawka pokory i wiele wniosków.

3 punkty przewagi nad FASE Szczecin, 7 nad Śląskiem Wrocław, 12 nad Pogonią. Kto wiosną będzie waszym najgroźniejszym rywalem?

Chciałbym, żeby moi zawodnicy podchodzili do każdego meczu tak samo skoncentrowani. Oczywiście czują oni inne napięcie emocjonalne w meczach z czołówką tabeli, a inne, gdy gramy z przeciwnikami z drugiej części stawki. Wszyscy rywale mają w sobie coś groźnego, czym mogą nas zaskoczyć. Naszym celem jest utrzymanie koncentracji w każdym spotkaniu, niezależnie od tego, z kim gramy.

Które z 14 zwycięstw odniesionych tej jesieni było zdaniem trenera najcenniejsze?

Nie użyłbym słowa najcenniejsze, bo każde zwycięstwo cieszy i znaczy tyle samo. Na pewno najbardziej satysfakcjonujące są te, kiedy wygrywamy z największymi akademiami w kraju. Mecze ze Śląskiem Wrocław, Zagłębiem Lubin czy Lechem Poznań są dla naszych zawodników bardzo rozwojowe, wyciągamy z nich też najwięcej wniosków. Jeśli po dobrej grze jesteśmy w stanie zwyciężyć, a tak też było w tej rundzie, cieszy nas to podwójnie.

Macie drugą najlepszą ofensywę i drugą najlepszą defensywę w lidze. W którym aspekcie zespół jest według trenera mocniejszy?

Jeśli chodzi tylko i wyłącznie o statystykę strzelonych i straconych goli, wiadomo, że chcielibyśmy strzelać ich jak najwięcej, a tracić jak najmniej. Niestety nie zawsze się tak da. Niektóre mecze są bardzo zamknięte. Przeciwnik jest ustawiony w obronie niskiej, skupiony na kontratakach. Trudno w takich meczach o dużą liczbę bramek, a łatwo o moment dekoncentracji i nieutrzymanie czystego konta, a przecież przez pozostałe 89 minut gry moglibyśmy wyglądać bardzo dobrze w defensywie. Z drugiej strony mamy takie spotkania jak z Lechem Poznań, gdzie oba zespoły cechują się wysoką kulturą gry, mecz jest otwarty i pada wynik 6:3. Chcąc wskazać, która faza była naszą dominującą, musielibyśmy wejść głębiej i odnieść się nie tylko do bramek strzelonych i straconych. Na pewno chcemy tworzyć zawodników kompletnych, z jednej strony świetnie broniących, intensywnych, dobrze reagujących w fazach przejściowych, a z drugiej strony jakościowych, dobrze czujących się z piłką przy nodze i umiejących "samemu wygrać mecz".

W międzyczasie zawodnicy z zespołu U-17 zanotowali przygodę z piłką seniorską, grając 2 mecze w Pucharze Polski na szczeblu podokręgu. Jak trener ocenia te występy?

Tak, to była niewątpliwie fajna przygoda. Oba występy oceniłbym pozytywnie. W pierwszym spotkaniu dominowaliśmy, w drugim niestety  w 90 minutach padł remis, a następnie przegraliśmy po rzutach karnych, gdzie dużo wcześniej zespół powinien przechylić szalę zwycięstwa na swoją korzyść. Te mecze pokazały, jaka jest różnica między piłką juniorską a seniorską i to niezależnie od ligi, w której gra przeciwnik. Mecze z seniorami pokazują te elementy do poprawy, których w meczach piłki młodzieżowej często nie jesteśmy w stanie dostrzec.

Względem zespołu U-16 z poprzedniego roku w tej drużynie nastąpiło sporo zmian, zarówno w kadrze, jak i w sztabie. Co było najtrudniejsze w poukładaniu tego w jedną całość?

Wiadomo, że nawet przy kilku nowych osobach dynamika grupy może się znacząco zmienić, a tych nowych twarzy było zdecydowanie więcej, więc sam byłem ciekawy, jak to zafunkcjonuje. Adaptacja transferowanych zawodników nie zawsze przebiega tym samym trybem. Jedni potrzebowali tygodnia, by poczuć się pewnie i swobodnie, inni potrzebują tego czasu więcej. Najtrudniejszy od początku zawsze był wybór składu, ponieważ rywalizacja między chłopakami jest duża. Wiadomo, że zazwyczaj do Rakowa trafiają zawodnicy, którzy w swoich poprzednich zespołach byli liderami, postaciami wiodącymi. Przychodząc tutaj, muszą zmierzyć się z nową rzeczywistością, udowodnić swoją wartość, czasami usiąść na ławce, co może być dla nich czymś dotychczas niespotykanym. Zależało mi i w zasadzie to się nie zmienia – niezależnie od fazy sezonu – by sztab poświęcał jak najwięcej czasu zawodnikom indywidualnie. Nie chodzi mi tutaj tylko o sprawy związane z tą piłkarską stroną życia. Do tego od początku ustaliliśmy jasne standardy. Zawodnicy wiedzą, kiedy jest czas na ciężką pracę, a kiedy na chwilę rozluźnienia. Mamy wspólny cel. Chłopcy chcą grać na najwyższym poziomie seniorskim, a my jako trenerzy chcemy ich wyposażyć w takie umiejętności, by było to możliwe. Sztab jest niewątpliwie połączeniem młodości z pewnym doświadczeniem. Artur Lenartowski jest żywą legendą Rakowa i funkcjonuje w Akademii już długo. Dołączył do nas trener Marcel Kotwica, który również był profesjonalnym piłkarzem. Obaj trenerzy świetnie wykorzystują swoje doświadczenie piłkarskie w codziennej pracy i myślę, że na tym etapie piłkarskiego rozwoju zawodników stanowi to wyłącznie wartością dodatnią. Jakub Deszczka jest bardzo młodym trenerem, mającym innowacyjne pomysły. Do tego wykonujący dobrą pracę z bramkarzami Grzegorz Wójcik. Myślę, że dotarliśmy się szybko.

W kontekście zespołów Rakowa często mówi się o DNA. W czym jest ono najmocniej widoczne na podstawie drużyny U-17?

Myślę, że możemy być zadowoleni z naszej pracy w defensywie. Jesteśmy zespołem intensywnym, ciągle wywierającym presję, często odbierającym piłkę na połowie przeciwnika, dobrze funkcjonującym w fazach przejściowych. Wielu zawodników przyjeżdżających do nas z dobrych akademii jako pierwsze wskazuje na to, że jest bardzo intensywnie, jest mało czasu na myślenie. Są to elementy, które nie podlegają negocjacji i każdy zawodnik Akademii Raków musi być tym nacechowany. Jeśli chodzi o grę w ataku, to zdecydowanie jesteśmy zespołem, który lubi mieć piłkę przy nodze. Czujemy się dobrze w budowaniu na połowie przeciwnika. Długimi momentami potrafimy grać piłkę ładną dla oka.

Czy spodziewa się trener przesunięć wyróżniających się zawodników do starszych zespołów?

Wielu zawodników z rocznika 2008 jest już przesuniętych wyżej i na co dzień funkcjonują oni w starszych kategoriach wiekowych. Borys Dmytryszyn, Dominik Kutera, Tymek Mazanek, Janek Mordaka, Kamil Małota są w kadrze zespołu U-19. Filip Karmelita w rezerwach, Karol Goralczyk z rocznika 2009, który w zeszłym sezonie bronił w zespole U-16 i U-15, w tej rundzie jest etatowym bramkarzem II zespołu. Do tego Antek Burkiewicz, który w ubiegłorocznych rozgrywkach funkcjonował w drużynie U-17 trenera Mizgały jest obecnie w kadrze pierwszego zespołu. Oprócz tego grona w rezerwach zadebiutowali już w tym sezonie Bartek Pszczółkowski i Reece Dziedziński. Patrząc na rozwój indywidualny poszczególnych zawodników z tego rocznika, spodziewam się kolejnych przesunięć. Taki jest główny cel. Na przestrzeni siedemnastu meczów tego sezonu w naszym zespole zagrało aż 32 zawodników. Rotacja i przesunięcia to naturalna kolej rzeczy.

Z którego elementu gry byliście tej jesieni najbardziej niezadowoleni?

W każdym elemencie zawsze znajdzie się coś do poprawy. Zbieramy dużo danych. Chcemy być merytoryczni, bazować na faktach i liczbach, które są niepodważalne, a nie na opiniach. Jeśli któreś z zachowań jest poniżej oczekiwań, zaczynamy przyglądać się temu bardziej i zwracać większą uwagę podczas procesu szkoleniowego. Teraz jest czas podsumowań, wyciągania wniosków z całej rundy. Przyjrzymy się trendom, które pomogą nam bardziej precyzyjnie określić elementy do poprawy. Te same działania tyczą się zawodników pod kątem indywidualnym.

Czego możemy oczekiwać po zespole U-17 na wiosnę?

Zdecydowanie dobrej gry w każdym meczu. Na naszych zasadach, tak jak to miało miejsce w tej rundzie, ale z jeszcze większą jakością.